താഴ്വരകളിലൂടെ തഴുകി ഒഴുകിയെത്തിയ കുളിര്‍കാറ്റില്‍
ചെമ്പക പൂക്കളുടെ മത്തു പിടിപ്പിക്കുന്ന ഗന്ധവും,
ഒഴുകിയെത്തിയ കാട്ടുചോലകള്‍ നിറയെ
കൊഴിഞ്ഞുവീണ ചെമ്പകപൂക്കളും
എന്തിന്‍റെ ഒക്കെയോ പ്രതീകങ്ങള്‍ എന്നപോലെ
എന്നില്‍ ജ്വലിച്ചു നിന്നിരുന്നു.
എത്ര എത്ര സന്ധ്യകള്‍ എന്‍റെ പ്രിയപ്പെട്ടവള്‍ക്കായി
ഞാന്‍ കാത്തു നിന്ന ആ ചെമ്പക മരച്ചുവടും
അതിലെ പൂക്കളും ഇന്നെന്നില്‍ വിഷാദമായി മാറുന്നു.
വിഷാദം വിട പറയുന്ന നാളുകള്‍ ഇനിയും എനിക്കന്യമാണോ?
ഒരുനാള്‍ ആ ചെമ്പക മരച്ചുവട്ടില്‍ മാനം നോക്കി കിടക്കവേ
ആകാശങ്ങളുടെ മുത്തുക്കുടക്ക് കീഴെ മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന
ഒരു താരകം പോലെ, ഒരു നിഗൂഡ സ്വപ്നം പോലെ
അവള്‍ എന്നിലേക്ക്‌ കടന്നെത്തി.
പിന്നെ ഒരു നാള്‍ അവളെയും കൂട്ടി ആ ചെമ്പക മരച്ചുവട്ടില്‍
കളി പറഞ്ഞു ഇരിക്കവേ കുത്തി ഒഴുകിയ
ആ കാട്ടുചോലകളുടെ അഗാധതയിലേക്ക്‌ കൈ വിട്ടുപോയ
എന്‍റെ എല്ലാമായ ആ സ്വപ്ന പ്രണയിനി
ഒരു നിശാ ശലഭമായി ഇന്നും
ആ ചെമ്പക മരച്ചുവട്ടില്‍ എവിടെയോ
എന്നെയും തിരഞ്ഞു പറന്നു അലയുകയാവം..
*****!!!!!കാലത്തിന്‍റെ കണക്കു പുസ്തകത്തില്‍ മറ്റൊരു നഷ്ടസ്വപ്നം കൂടി പൂക്കാതെ, തളിര്‍ക്കാതെ ബാക്കിയാവുന്നു !!!!*****
എനിക്ക് എന്‍റെ ഗ്രാമത്തിലേക്ക് തിരികെ പോകണം.. ആമ്പല് പൂക്കളെ സ്നേഹിച്ചും, കൊയ്തൊഴിഞ്ഞ പാടത്തു സുഹൃത്തുക്കള്ക്കൊപ്പം പട്ടം പറത്തിയും, മൈനകളെ പിടിക്കാന് വലവിരിച്ചും, നടന്ന എന്‍റെ സ്വപ്ന ഭൂമിയിലേക്ക്....... . പെയ്തു തോര്ന്നെങ്കിലും ഇറ്റു വീഴാതെ ബാക്കി നില്ക്കുന്ന ഇലത്തുമ്പിലെ ജലകണങ്ങളില് നിറങ്ങള് ചാലിച്ചു പ്രകൃതി ഒരുക്കിയ വര്ണ്ണ മഴവില്ല് കാണണം...
No comments:
Post a Comment